Στη «συνταγή» της ανάμιξης του στίχου και της μουσικής για να φτιαχτεί ένα καλό τραγούδι, αναφέρθηκε, μιλώντας στο ραδιόφωνο του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής.
«Για να γίνει ένα ωραίο τραγούδι, πρέπει "να δέσει πάρα πολύ το γλυκό" μεταξύ στίχου και μουσικής», επισημαίνει ο συνθέτης και συνεχίζει: «Υπάρχουν και "γλυκά" που "δεν δένουν", δηλαδή πολλά τραγούδια που δεν ταιριάζει η μουσική με τον στίχο ή ο στίχος με την μουσική».
Ο ίδιος, εκτός από οργανική μουσική για θέατρο, για κινηματογράφο και τηλεόραση, έχει γράψει πολλές δεκάδες τραγούδια. Σε πολλά έχει γράψει και τους στίχους. Όταν όμως ο στιχουργός είναι ένα άλλο πρόσωπο, τότε -όπως λέει- η ευθύνη είναι βαριά γι’ αυτόν που καλείται να ολοκληρώσει το τραγούδι.
«Πάντα αυτός που έρχεται δεύτερος, έχει την μεγάλη ευθύνη να "παντρέψει" το έργο του με το υπόλοιπο. Δηλαδή, αν στείλουν σ’ εμένα τους στίχους και γράψω τη μουσική πάνω σ’ αυτούς, εγώ είμαι αυτός που έχω την ευθύνη», εξηγεί ο κ. Καζαντζής και συμπληρώνει: «Από την άλλη, αν στείλω εγώ τη μουσική μου σε έναν στιχουργό, αυτός έχει την ευθύνη να ανιχνεύσει την ποιητική ατμόσφαιρα που αναδύεται μέσα από αυτήν και να την κάνει στίχο».
Ο Γιώργος Καζαντζής, κάθε φορά που γράφει μία μελωδία την αποθηκεύει. Παλαιότερα το έκανε στο χαρτί, ενώ σήμερα συχνά τη μαγνητοφωνεί. Αυτές τις δημιουργίες, όπως χαρακτηριστικά λέει, «τις κρατάει κάβα».
Προϊόν αυτής της μουσικής «κάβας» είναι και η εισαγωγή του πολύ γνωστού τραγουδιού «Μέλισσες», που ερμηνεύει η Φωτεινή Βελεσιώτου. «Όταν μου έστειλε η Ελένη Φωτάκη τους στίχους για τις "Μέλισσες", αμέσως με οδήγησε σε μία ατμόσφαιρα που είχα ήδη σε μια εισαγωγή. Το υπόλοιπο κομμάτι βγήκε μέσα σε λίγες ώρες. Μου το έστειλε το μεσημέρι και το έστειλα έτοιμο το απόγευμα», αποκαλύπτει ο συνθέτης.
Πολλά από τα τραγούδια στα οποία έχει γράψει τη μουσική ο Γιώργος Καζαντζής είναι εξαιρετικά δημοφιλή και ίσως, σε ορισμένες περιπτώσεις, πιο αναγνωρίσιμα από τον ίδιο. Σχετικά μ’ αυτό, παραδέχεται ότι ο συνθέτης -ειδικά στη χώρα μας- έρχεται σε αναγνωρισιμότητα στην τρίτη θέση, μετά τον ερμηνευτή και τον στιχουργό. «Τη μουσική ο κόσμος τη θεωρεί το δεδομένο φόντο, στο οποίο θα ακούσει τον στίχο και θα εκφραστεί μέσω του τραγουδιστή», επισημαίνει. 
«Αυτό φαίνεται και στο γεγονός ότι ενώ υπάρχουν πολλές και πολύ αξιόλογες οργανικές δουλειές Ελλήνων συνθετών, στην Ελλάδα -που είμαστε ένας φύσει μουσικά λαός- δεν ακούγονται, παρά μόνο αν γίνουν γνωστές μέσω του κινηματογράφου», παρατηρεί ο γνωστός καλλιτέχνης και συμπληρώνει ότι «οργανικές δουλειές που υπάρχουν στο διαδίκτυο, δέχονται θετικά σχόλια μόνο από το εξωτερικό. Ο συνθέτης, ωστόσο, θεωρεί ότι το ζητούμενο είναι να μπορεί ο κόσμος να έχει την αισθητική να διακρίνει ένα καλό τραγούδι και -όπως λέει χαμογελώντας- «ας αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ή τα του Καίσαρος στον ...οποιοδήποτε!»
Ερωτηθείς αν ενστερνίζεται την άποψη ότι η μουσική του αποπνέει ορισμένες φορές και μια αίσθηση της «μελαγχολίας», απαντά ότι «έχει μια γλυκιά μελαγχολία, η οποία όμως είναι ελπιδοφόρα» και συνεχίζει: «Νομίζω ότι μέσα από την μελαγχολία της μουσικής μου, υπάρχει ο ορίζοντας, υπάρχει φως στο τούνελ».
Σχολιάζοντας την επιλογή του να ζει και να εργάζεται όλα αυτά τα χρόνια στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Καζαντζής δηλώνει ότι είναι «δώρο» για έναν δημιουργό να μπορεί να είναι απομονωμένος όποτε θέλει, να μην είναι μέσα στα κέντρα αποφάσεων και επιρροών και τονίζει: «Πρέπει να μπορεί πολύ συχνά να ταξιδεύει στο βαθύτερο ή στον ανώτερο εαυτό του. Και αυτό θέλει απομόνωση. Θέλει έναν μοναχισμό που δεν τον βρίσκεις όταν είσαι μέσα στα φώτα...».

Βαρβάρα Καζαντζίδου