Ο του παγκρέατος αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου που σχετίζεται με τον καρκίνο η συχνότητα της νόσου και συνεχώς. Η συντριπτική πλειονότητα των καρκίνων του παγκρέατος -πάνω από το 95%- είναι αδενοκαρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου και προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι σε νεότερους ενήλικες, η εμφάνιση του παγκρεατικού πόρου έχει αυξηθεί σε νέες γυναίκες αλλά παρέμεινε σταθερή.

Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής (Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Δρ. Μαρία Καπαρέλου (Παθολόγος - Ογκολόγος), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου νεαρή (Παθολόγος, Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (τ. Πρύτανης Δεδομένων ΕΚΠΑ, Καθηγητής Αναφοράς - Ογκολογικής ανάλυσης της Διεύθυνσης Παθολογίας. Παθολόγος, Αναφορά σε θέματα Παθολογίας, Διεύθυνσης Παθολογίας, Διεύθυνσης Παθολογίας, Αναφοράς Θεραπείας, Αναφορά σε θέματα Παθολογίας, Αναφορά σε θέματα Παθολογίας, ότι αν και αυξάνεται η επίπτωση, το ποσοστό θνησιμότητας παραμένει σταθερό.

Σύμφωνα με τους Patel et al, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Annals of Internal Medicine, η αύξηση της επίπτωσης αφορά κυρίως τις διαγνώσεις πρώιμου σταδίου ενδοκρινών όγκων και όχι επιθετικών αδενοκαρκινωμάτων. Αυτό οφείλεται πιθανώς στην πρόοδο των διαγνωστικών τεχνικών, που εντοπίζουν μικρούς, αργά εξελισσόμενους όγκους. Ωστόσο, η θνησιμότητα παραμένει σταθερή, υποδεικνύοντας ότι δεν παρατηρείται ουσιαστική αύξηση στον επιθετικό καρκίνο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συχνότητα του καρκίνου του παγκρέατος αυξήθηκε περισσότερο στις νεαρές γυναίκες. Ωστόσο, ο θάνατος από καρκίνο του παγκρέατος ήταν σταθερός και στα δύο φύλα.

Επιπλέον, η ανάλυσή τους έδειξε ότι η αύξηση της επίπτωσης του καρκίνου του παγκρέατος, αποδίδεται σε καρκίνους πρωίμου σταδίου, οι οποίοι αυξήθηκαν από 0,6 σε 3,7 ανά εκατομμύριο γυναίκες και από 0,4 σε 2,2 ανά εκατομμύριο άνδρες. Η συχνότητα εμφάνισης μικρών όγκων (κάτω από 2 cm) αυξήθηκε οκτώ φορές περισσότερο στις γυναίκες και τρεις φορές περισσότερο στους άνδρες. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική αλλαγή στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου τελικού σταδίου σε γυναίκες ή άνδρες.

Παρά την αύξηση των διαγνώσεων, το υπόβαθρο της σταθερής θνησιμότητας υποδηλώνει ότι εντοπίζονται πλέον όγκοι που δεν ανιχνεύονταν παλιότερα. Η έρευνα καταλήγει ότι η τάση αυτή αντανακλά καλύτερες διαγνωστικές πρακτικές και όχι πραγματική αύξηση περιστατικών. Πρέπει να σημειώσουμε ότι μικροδιαγιγνώσκονται σήμερα με περιορισμένη επιθετικότητα και επομένως η πιθανότητα υπερθεραπείας που μπορεί να μην δημιουργηθεί ποτέ κάποιο πρόβλημα στους ασθενείς, είναι σημαντική. Η έρευνα υπογραμμίζει την ανάγκη να αποφεύγεται η υπερδιάγνωση που μπορεί να οδηγήσει σε άσκοπες θεραπείες.