«Πολύ φοβάμαι ότι η νίκη Μητσοτάκη έχει μονάχα ένα νικητή και πάρα πολλούς χαμένους. Είναι ιστορική αναγκαιότητα να ξυπνήσει η ελληνική κοινωνία από τον φόβο που έχει μεταμφιεστεί σε ελπίδα, αλλά εξακολουθεί να παραλύει κάθε παραγωγική και δημιουργική δυναμική», τονίζει η υποψήφια βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στη Β΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, Θεοδώρα (Δώρα) Αυγέρη, σε συνέντευξη της στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Για τον κ. Μητσοτάκη λέει ότι «δεν ζητάει αυτοδυναμία, αλλά αυτονομία, να αυτονομηθεί εντελώς από τους κανόνες και τον έλεγχο, για να κάνει ό,τι θέλει» και σημειώνει: «Αλήθεια πιστεύει κανείς τον κ. Μητσοτάκη ότι μπορεί και θέλει να αναβαθμίσει το ΕΣΥ; Τα τραγικά συμβάντα των τελευταίων ημερών εξαιτίας των ελλείψεων σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό και ασθενοφόρα, οι αλαζονικές δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, η κυνική μαρτυρία του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς, δείχνουν πόσα περισσότερα, ακόμη, κινδυνεύουμε να χάσουμε με άλλα τέσσερα χρόνια ΝΔ-Μητσοτάκη».

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ υπογραμμίζει ότι στην πορεία προς τις εκλογές της 25ης Ιουνίου «διορθώνει λάθη και συμπεριφορές, επιμένει σε αλήθειες και αξίες, παραμένει γειωμένος στη βάση της κοινωνίας».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη της υποψήφιας βουλευτού με τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ στη Β΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, Θεοδώρας (Δώρας) Αυγέρη, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον δημοσιογράφο Νίκο Ρούμπο:

Ερ. Τι έφταιξε για τη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές της 21ης Μαΐου;

Απ. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη από μεγάλες εκλογικές νίκες και μεγάλες πολιτικές ήττες. Καμία απ' αυτές δεν σήμανε το τέλος της ιστορίας και την αιώνια επικράτηση της όποιας πολιτικής παράταξης εις βάρος μιας άλλης. Ούτε, βεβαίως, σηματοδότησαν οι νίκες και οι ήττες την εξαφάνιση των ηττημένων, της ιδεολογίας τους, της δυνατότητας να επανασυσπειρώνονται και να ξαναδιεκδικούν τη λαϊκή ψήφο. Το λέω αυτό, γιατί η πλευρά της ΝΔ προσπαθεί να επιβάλει μια συνθήκη νομοτέλειας, όπου λίγο πολύ την ιστορία τη γράφει μονάχα η δεξιά, όπου ο κυβερνητικός παράγοντας παίρνει συγχωροχάρτι για όσα έχει κάνει, διεκδικεί το αλάθητο για όσα κάνει και ζητά λευκή επιταγή για όσα σχεδιάζει να κάνει.

Σε όλες, λοιπόν, τις μεγάλες πολιτικές νίκες και ήττες αναζητούμε τα αίτια τόσο στα λάθη και τις παραλείψεις των ηττημένων όσο και στα δυνατά σημεία των νικητών. Για τα πρώτα, που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, γράφηκαν και ειπώθηκαν πολλά από τα στελέχη και τους φίλους του με κριτικό πνεύμα και ειλικρινή διάθεση αυτοκριτικής. Για τα δεύτερα, που αφορούν τη ΝΔ, γράφονται μονάχα αγιογραφίες.

Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχασε από αγίους της πολιτικής. Χάσαμε από ένα σύστημα που μπορεί να παρακολουθεί τους πάντες χωρίς να λογοδοτεί, που μπορεί εν μέσω πανδημίας να αφήνει απροστάτευτο το ΕΣΥ χωρίς γιατρούς και προσωπικό, που μπορεί να μοιράζει 15 δισ. σε απευθείας αναθέσεις, που μπορεί να μοιράζει το πακέτο βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μεγάλους ομίλους, αγνοώντας τις μικρές επιχειρήσεις, που μπορεί να αφήνει ανενόχλητες μαφίες να λυμαίνονται τα φάρμακα ή τα καρτέλ να κερδοσκοπούν με το ρεύμα, που μπορεί να μοιράζει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης βάσει ψήφου, που μπορεί να κατασυκοφαντεί τον Τσίπρα και το κόμμα μας και την ίδια ώρα να παριστάνει τον τιμητή του πολιτικού πολιτισμού και τον πολέμιο της τοξικότητας.

Ενδεικτικά είναι αυτά και δεν τ' αμφισβητεί κανείς. Εξάλλου, κι ο πιο φανατικός οπαδός μιας ομάδας το καταλαβαίνει αν η ομάδα του κερδίζει με φάλτσα σφυρίγματα και "παράγκες". Το καταλαβαίνει, το αφήνει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού του και τρέχει να πανηγυρίσει για το πρωτάθλημα· για όσο, βεβαίως, η ομάδα παίρνει πρωταθλήματα.

Η αντίπαλη ομάδα, λοιπόν, έχει στήσει ένα τέτοιο πολιτικό τερέν, όπου μπορεί να παίζει όπως θέλει, χωρίς συνέπειες και χωρίς λογοδοσία. Δεν κάνει κάτι μαγικό. Απεναντίας, η λογική είναι απλή: πρώτον, να ελέγχει τη ροή του χρήματος και, δεύτερον, να ελέγχει τη ροή της πληροφορίας. Όταν τώρα απέναντι σε αυτό το σύστημα εσύ δεν μπορείς να ελέγξεις τη σκέψη και τον λόγο σου -τα μοναδικά εργαλεία που έχεις διαθέσιμα-, όταν δηλαδή δεν μπορείς να παίξεις τη δική σου μπάλα, τότε οι πιθανότητες μειώνονται δραματικά εναντίον σου.

Κι εδώ είναι που θέλω να απευθύνω ένα ερώτημα κι ας το απαντήσει κανείς με ειλικρίνεια στον εαυτό του: αν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο δική μας, πόσοι άραγε συμπολίτες μας πιστεύουν πραγματικά ότι η νίκη Μητσοτάκη είναι και δική τους νίκη;

Πολύ φοβάμαι ότι η νίκη Μητσοτάκη έχει μονάχα ένα νικητή και πάρα πολλούς χαμένους. Γιατί, ο κ. Μητσοτάκης δεν ζητάει αυτοδυναμία αλλά αυτονομία. Να αυτονομηθεί εντελώς θέλει από τους κανόνες και τον έλεγχο, για να κάνει ό,τι θέλει.

Ερ. Ποιο μήνυμα σάς έστειλαν οι πολίτες, πώς το εκλάβατε ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη και προσωπικά;

Απ. Αν οι αριθμοί λένε την αλήθεια, τότε μπορώ να πω ότι το μήνυμα που μου έστειλαν οι ψηφοφόροι της Β' Θεσσαλονίκης ήταν μήνυμα αναγνώρισης και εμπιστοσύνης. Στις 21 Μαΐου έλαβα 2.125 περισσότερες ψήφους από ό,τι στις εκλογές του 2019.

Όμως, το κόμμα μου στην εκλογική μου περιφέρεια ηττήθηκε. Και θεωρώ αδίκως. Γιατί, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη Β' Θεσσαλονίκης δεν κλειστήκαμε στα γραφεία της εξουσίας, αλλά βγήκαμε στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, μιλήσαμε με τους συμπολίτες μας, τους ακούσαμε και μεταφέραμε κάθε αίτημα και πρόβλημά τους στην ολομέλεια. Πλήθος οι ερωτήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς τους αρμόδιους υπουργούς για ζητήματα υποδομών, παιδείας, υγείας, αγροτικής ανάπτυξης, περιβάλλοντος, για τα σχολεία του κόσμου, για τις καλλιέργειες που χάνονται, για τα προϊόντα που δεν βρίσκουν αγορά, για τις αποζημιώσεις από καταστροφές, για τις δομές υγείας και πρόνοιας, για τις δουλειές του κόσμου.

Αν οι συμπολίτες μου στη Β' Θεσσαλονίκης θεωρούν ότι για όλα αυτά αρκεί μια απόλυτη δεξιά πλειοψηφία με πέντε και έξι βουλευτές της ευρύτερης δεξιάς στον τόπο μας, χωρίς εκπροσώπηση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τότε θα πρέπει να καταλάβουν και τις συνέπειες αυτής της συνθήκης. Για παράδειγμα. ήμουν εκεί με τους κατοίκους του Λαγκαδά, που ζητούν να κάνουν μάθημα τα παιδιά τους σε ασφαλή σχολεία, κι όχι σε ετοιμόρροπα κτίρια και κοντέινερς, που παλεύουν να μην φύγουν και οι τελευταίοι νέοι που έχουν απομείνει στην περιοχή. Στην επόμενη φορά, όμως, μπορεί να μην μπορώ εγώ ή κάποιος άλλος βουλευτής της αριστεράς να μπει μπροστά. Αυτοδυναμία της δεξιάς και κοινωνικές διεκδικήσεις δεν πάνε μαζί. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα που πάει αντιστρόφως· προς τους ψηφοφόρους.

Ερ. Ποιό είναι το δίλημμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου;

Απ. Το δίλημμα των εκλογών της 25η Ιουνίου μπορεί να αποτυπωθεί με πολλούς τρόπους και κάθε φορά προσαρμόζεται στις ιδιότητες του δέκτη. Αν το έκανα εικόνα, θα έλεγα ότι από τη μία είναι όσοι μπορούμε να ξαναχτίσουμε με όραμα και ρεαλισμό μια κοινωνία δίκαιη, μια οικονομία αποδοτική και μια δημοκρατία περήφανη.

Κι απ' την άλλη είναι αυτοί που χτίζουν παλάτια στην άμμο. Για μένα προσωπικά δεν είναι καν δίλημμα. Είναι ιστορική αναγκαιότητα να ξυπνήσει η ελληνική κοινωνία από τον φόβο που έχει μεταμφιεστεί σε ελπίδα, αλλά εξακολουθεί να παραλύει κάθε παραγωγική και δημιουργική δυναμική.

Δυστυχώς, το δικό μας μήνυμα δεν ακούστηκε με ένταση. Ωστόσο, και πρόγραμμα είχαμε κι έχουμε και περιεχόμενο. Αλλά δεν θα το βρει ο κόσμος στην τηλεόραση και τα σάιτ που χρηματοδοτούνται απευθείας από το σύστημα ΝΔ-Μητσοτάκη. Όλα αυτά τα μέσα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάνουν αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πριν από το 2019. Έχουν φτάσει στο σημείο να απαιτούν να συνδιαμορφώνουν τον λόγο και τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να κανοναρχούν και να νουθετούν τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μέχρι να πάρουν την απάντηση που θέλουν.

Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η δημοκρατία στην πατρίδα μας επλήγη κατά τη διακυβέρνηση ΝΔ-Μητσοτάκη, κι ας επιμένουν οι υπεύθυνοι αυτής της αδιανόητης θεσμικής παρακμής να κουνάνε το εκλογικό αποτέλεσμα σαν συγχωροχάρτι.

Με κράτος δικαίου στο απόσπασμα, με θεσμούς διαβρωμένους από οργανωμένα συμφέροντα, με καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη για τους πολλούς δεν έρχεται· μόνο για τους λίγους κι όχι για πολύ. Το σύστημα Μητσοτάκη υπόσχεται τα πάντα με κράχτη τα δισεκατομμύρια που μοιράζει το Ταμείο Ανάκαμψης. Αλλά, σε ποιους; Πόσο μάταιο είναι κανείς στα μικρομεσαία και εργατολαϊκά στρώματα να πιστεύει ότι, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κάποια στιγμή θα φτάσει και σ' αυτόν μια ανταμοιβή για τη σκληρή εργασία του; Πόσο μάταιο είναι κανείς να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχει τουρισμός χωρίς ασθενοφόρα;

Αλήθεια πιστεύει κανείς τον κ. Μητσοτάκη ότι μπορεί και θέλει να αναβαθμίσει το ΕΣΥ; Θα είναι σαν την αναβάθμιση παραλιών του Λεκανοπεδίου που φαίνονται καθαρές και περιποιημένες με ξαπλώστρες και σερβιτόρους και αίσθηση κοσμοπολιτισμού. Μόνο που έχουν μετατραπεί σε ιδιωτικές, είναι πανάκριβες και για λίγους. Πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να ρισκάρουν άλλα τέσσερα πολιτικά χρόνια, περιμένοντας ότι οι ιδιωτικοποιήσεις μπορεί και να λειτουργήσουν. Μόνο που ακόμη πιο πολλοί δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια να περιμένουν. Τα τραγικά συμβάντα των τελευταίων ημερών, εξαιτίας των ελλείψεων σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό και ασθενοφόρα, οι αλαζονικές δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, η κυνική μαρτυρία του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς, δείχνουν πόσα περισσότερα, ακόμη, κινδυνεύουμε να χάσουμε με άλλα τέσσερα χρόνια ΝΔ-Μητσοτάκη. Χάνουμε ανθρώπους με τις απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην υγεία και το κοινωνικό κράτος. Χάνουμε και την ανθρωπιά μας.

Ο κόσμος προχωρά μπροστά, αλλά όχι με τον τρόπο που προπαγανδίζει ο κ. Μητσοτάκης. Κατά συνέπεια, ο καθένας ας αναλάβει το βάρος των επιλογών και των αποφάσεών του σε κάθε επόμενο κρίσιμο βήμα και στροφή.

Ερ. Με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει εφικτός ο στόχος για ανατροπή των αρνητικών για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ συσχετισμών στις ερχόμενες εκλογές;

Απ. Μια ήττα χωρά πολλά λόγια κι αυτά έχουν λεχθεί και λέγονται. Αλλά, για να ξεφύγεις από μια ήττα, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Χρειάζεται πίστη, αυτογνωσία, υπομονή, επιμονή και τόλμη. Μ' αυτά ορθώσαμε ανάστημα, μ' αυτά θα ξανασηκωθούμε. Στον χρόνο που μένει μέχρι την 25η Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διορθώνει λάθη και συμπεριφορές, επιμένει σε αλήθειες και αξίες, παραμένει γειωμένος στη βάση της κοινωνίας, μετρώντας δυνάμεις κι αντοχές. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.