«Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να δίνει μάχες χαρακωμάτων και να γίνει ενεργός παίκτης συνδιαμορφώνοντας στην πρώτη γραμμή τις εξελίξεις» τονίζει η Ελεάννα Δημητρακούδη, υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Η κ. Δημητρακούδη, η οποία ζει στις Βρυξέλλες εδώ και περίπου 20 χρόνια και είναι Σύμβουλος για θέματα Περιβάλλοντος και Κλιματικής Πολιτικής για την Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημειώνει ότι «η επιλογή στο πρόσωπό του Νίκου Ανδρουλάκη με εκφράζει, ως μία γυναίκα που προέρχεται από την ελληνική περιφέρεια και πιστεύει ότι τα μεγάλα λόγια και οι εύκολες προτάσεις διαιωνίζουν τη στασιμότητα και τη θεσμική και κοινωνική υστέρηση της χώρας».

Παράλληλα, όσον αφορά στην ψήφο των αποδήμων υπογραμμίζει ότι «είναι θετικό ότι για πρώτη φορά οι Έλληνες που ζουν μακριά από τη χώρα τους μπορούν να ψηφίσουν για τη χώρα τους. Ωστόσο, η διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος είναι ελλιπής και θα έχει ως αποτέλεσμα μόνο ένα μικρό κομμάτι των Ελλήνων της διασποράς να συμμετάσχει τελικά στις εκλογές».

Τέλος, η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αναφέρει ότι «η κλιματική κρίση είναι η μεγαλύτερη αφανής πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας» και προσθέτει ότι «η κρίση είναι ταυτόχρονα ευκαιρία για τη μετάβαση σε μία οικονομία πιο δίκαιη και πιο ανεξάρτητη».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη της Ελεάννας Δημητρακούδη, υποψήφιας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και την Ειρήνη Ζαρκαδούλα:

ΕΡ: Για ποιο λόγο αποφασίσατε να είστε υποψήφια στις εθνικές εκλογές και γιατί αποφασίσατε να ταχθείτε με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τον Νίκο Ανδρουλάκη;

ΑΠ: Προέρχομαι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλωσα στην Καβάλα, με τις ιστορίες του πατέρα μου για το ΠΑK και τον αντιδικτατορικό αγώνα. Ωστόσο, η ένταξή μου στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει μόνο συναισθηματικές ή ιστορικές αναφορές. Έχει να κάνει κυρίως με τις επιλογές που κάνουμε για το μέλλον μας και τις αλλαγές που θέλουμε να δούμε στην πατρίδα μας. Αλλαγές που αφορούν στην οικοδόμηση ενός κανονικού κράτους δικαίου και αλληλεγγύης όπως αυτά που αποτελούν πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υστέρηση στο επίπεδο των θεσμών και των κοινωνικών δικαιωμάτων σε σχέση με τον πυρήνα της Ευρώπης επιδεινώθηκε σημαντικά κατά τα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης. Ωστόσο, κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχει θέσει ως βασική προτεραιότητα την αντιμετώπιση αυτής της θεσμικής και κοινωνικής υστέρησης. Είναι απογοητευτικό η Ελλάδα, ένα από τα παλαιότερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υστερεί ακόμη και σε σχέση με τα καινούργια. Ένας άλλος σημαντικός λόγος για την αποδοχή της τιμητικής πρότασης συμμετοχής μου στο ψηφοδέλτιο επικρατείας είναι η ανάδειξη του ζητήματος της κλιματικής κρίσης. Η κλιματική αλλαγή είναι ίσως η μεγαλύτερη περιβαλλοντική και οικονομική πρόκληση με την οποία είναι αντιμέτωπες οι κοινωνίες μας. Είναι μία κρίση που προκαλεί ήδη ζημιές πολλών εκατομμυρίων στις υποδομές και αλλάζει σταθερά προς το χειρότερο την οικονομία και τον τρόπο ζωής μας. Οι ξηρασίες και η αύξηση της θερμοκρασίας ειδικά σε χώρες του νότου όπως η δική μας θα έχουν πολύ μεγάλη επίπτωση στη γεωργική παραγωγή και τον τουρισμό που είναι βασικοί συντελεστές του παραγόμενου εισοδήματος της χώρας. Θέλω όμως να μιλήσω και για το πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη ο οποίος είναι ένας ηγέτης που αναδείχθηκε χάρη στην αδιαμεσολάβητη σχέση που έχει χτίσει απευθείας με κοινωνικά δίκτυα και χώρους. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ούτε συνδέεται με τις ελίτ ούτε χρησιμοποιεί τον λαϊκισμό για να κάνει το μήνυμά του πιο ελκυστικό. Η επιλογή στο πρόσωπό του με εκφράζει, ως μία γυναίκα που προέρχεται από την ελληνική περιφέρεια και πιστεύει ότι τα μεγάλα λόγια και οι εύκολες προτάσεις διαιωνίζουν τη στασιμότητα και τη θεσμική και κοινωνική υστέρηση της χώρας.

ΕΡ: Οι Έλληνες του εξωτερικού για πρώτη φορά έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν από χώρα διαμονής τους. Τι σημαίνει αυτό και ποιος είναι ο αντίκτυπος για τους Έλληνες της ομογένειας, αλλά και για την χώρα;

ΑΠ: Είναι θετικό ότι για πρώτη φορά οι Έλληνες που ζουν μακριά από τη χώρα τους μπορούν να ψηφίσουν για τη χώρα τους. Ωστόσο, η διευκόλυνση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος είναι ελλιπής και θα έχει ως αποτέλεσμα μόνο ένα μικρό κομμάτι των Ελλήνων της διασποράς να συμμετάσχει τελικά στις εκλογές. Θέλω να μιλήσω με αφορμή την υποψηφιότητά μου για τους Έλληνες του κόσμου που δεν ζουν στην Ελλάδα αλλά αισθάνονται κομμάτι της Ελλάδας. Εκείνους που πασχίζουν τα παιδιά τους που μεγαλώνουν μακριά από την Ελλάδα να είναι κοντά στην Ελλάδα και να μεγαλώνουν ως Έλληνες της Ευρώπης και του κόσμου. Με σημείο αναφοράς τη γλώσσα τους και τη συναισθηματική τους επαφή με την Ελλάδα. Η συμμετοχή των Ελλήνων της διασποράς δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με όρους κομματικής στήριξης αλλά ως ευκαιρία όσμωσης σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, εμπειριών και ανταλλαγής ιδεών. Για τους Έλληνες της Ευρώπης και του κόσμου η πολιτική συμμετοχή είναι έκφραση μιας βαθιάς σύνδεσης με την Ελλάδα. Η πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα παραγωγική και αναγνωρισμένη ελληνική διασπορά μπορεί να συνεισφέρει ενεργά και να δώσει στην χώρα ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα.

ΕΡ: Εσείς ζείτε και δραστηριοποιείστε στις Βρυξέλλες εδώ και 20 χρόνια περίπου. Κάποιοι που διαμένουν στην Ελλάδα θα μπορούσαν να πουν τι γνωρίζουν για τα προβλήματα της χώρας οι Έλληνες που εδώ και χρόνια έχουν διαμορφώσει τη ζωή τους στο εξωτερικό; Τι απαντάτε σε αυτό;

ΑΠ: Είναι ένας προβληματισμός που εκφράζεται κατά καιρούς κατά πόσο οι Έλληνες που ζουν μακριά από την Ελλάδα, οι Έλληνες του κόσμου αν θέλετε, μπορούν να συμμετέχουν και να είναι ενεργοί πολιτικά στην Ελλάδα. Δεν έπαψα ποτέ να είμαι ενεργή σε ελληνικά πολιτικά και κοινωνικά δίκτυα. Ωστόσο, το ερώτημα της συμμετοχής των Ελλήνων που ζουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους εκτός Ελλάδας, έχει να κάνει περισσότερο με το πώς ορίζουμε την Ελλάδα ως πατρίδα. Για μένα η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η Ελλάδα είχε πάντοτε μία μοναδική δυναμική σχέση όσμωσης και ζύμωσης ιδεών με τους Έλληνες που ζούσαν στα μεγάλα κέντρα της διασποράς. Η σχέση αυτή έχει σφραγίσει θετικά την ιστορία της Ελλάδας από την ίδρυσή της ως σύγχρονου κράτους και την εξέλιξη του πολιτισμού της.

ΕΡ: Ζώντας στις Βρυξέλλες, βλέπετε να υπάρχει διαφορά σε σχέση με τη θέση της Ελλάδας και την αντιμετώπιση που είχε η χώρα στο παρελθόν και σε τι επίπεδο;

ΑΠ: Η χώρα μας βρέθηκε στο ναδίρ της τα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης. Η τουριστική ανάδειξη της χώρας δυναμώνει το λεγόμενο μπραντ της σε επίπεδο soft power. Υπάρχει θαυμασμός για τη φυσική ομορφιά, τον πολιτισμό και την συνοχή που χαρακτηρίζει τις κοινωνικές σχέσεις στη χώρα μας. Από την άλλη, στα μεγάλα ζητήματα πάνω στα οποία αναδεικνύονται οι νέες διαχωριστικές γραμμές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η χώρα δεν είναι παρούσα. Πάρτε για παράδειγμα την κλιματική κρίση και τους νέους ευρωπαϊκούς στόχους για τη μετάβαση σε μία οικονομία χαμηλών και μηδενικών εκπομπών, το λεγόμενο νομοθετικό πακέτο ‘Fit for 55’. Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να δίνει μάχες χαρακωμάτων και να γίνει ενεργός παίκτης συνδιαμορφώνοντας στην πρώτη γραμμή τις εξελίξεις. Αυτό θα δημιουργήσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα.

ΕΡ: Η ειδίκευσή σας είναι το περιβάλλον. Οι Έλληνες μπορούν να αντιληφθούν την αλλαγή πολιτικής της ΕΕ σε αυτό το κομμάτι και τι σημαίνει για τη χώρα, αλλά και για τη ζωή των πολιτών;

ΑΠ: Η κλιματική κρίση είναι η μεγαλύτερη αφανής πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας. Η κλιματική κρίση όπως η κρίση της πανδημίας έχουν κοινωνικό πρόσημο και απειλούν πολύ περισσότερο τους λιγότερο προνομιούχους. Η κρίση είναι ταυτόχρονα ευκαιρία για τη μετάβαση σε μία οικονομία πιο δίκαιη και πιο ανεξάρτητη. Σε μία οικονομία που δεν θα εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου και αερίου από μη δημοκρατικά καθεστώτα. Σε μία εποχή που οι ολοκληρωτικές ιδέες γίνονται δημοφιλείς και οι κρίσεις γίνονται η νέα κανονικότητα, η μάχη της γενιάς μου και η μάχη η δική μου είναι να χτίσουμε μια κοινωνία πιο ανοιχτή και πιο δίκαιη. Είναι η δική μας μάχη που πρέπει να κερδίσουμε με πείσμα και επιμονή.