«Σα να γύριζα πίσω στον χρόνο, όταν έπαιζα μικρός στις αλάνες μαζί με τους φίλους μου χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα και χωρίς να έχουν συνέχεια οι μάνες μας τα μάτια τους πάνω μας».

Αυτές ήταν οι πρώτες εικόνες, που όπως δηλώνει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο φωτογράφος Βασίλης Νίκας τον συγκίνησαν αμέσως μόλις μπήκε στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στην Ριτσώνα.

«Για αυτό και αποφάσισα να φωτογραφίσω αυτές τις μικρές, αθώες κι αυθόρμητες στιγμές των παιδιών που έπαιζαν μέσα στο camp της Ριτσώνας. Μου θύμισε όταν παίζαμε εμείς στις μέρες μου που ήταν τα παιχνίδια χωρίς κανόνες, χωρίς πρέπει, χωρίς την τεχνολογία. Έτσι κι αυτά τα παιδιά βλέπεις ότι παίζουν ελεύθερα και με φαντασία. Μπορεί ένα σπασμένο πιάτο να το κάνουν τιμόνι και να φαντάζονται ότι ταξιδεύουν».

Όπως τονίζει ο κ. Νίκας «μαζί με πολλούς συμπολίτες μου από τη Χαλκίδα, σταθήκαμε στο πλευρό των προσφύγων της Ριτσώνας από την αρχή της λειτουργίας του camp. Βοηθούσαμε στη διανομή φαγητών και ρούχων και στην τακτοποίηση των αποθηκευτικών χώρων. Ανεβήκαμε στη Ριτσώνα για να ξέρουν οι πρόσφυγες ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται γι' αυτούς, εδώ στη χώρα μας, κι έτσι να μην σταματήσουν να αισιοδοξούν και να ελπίζουν για ένα καλύτερο αύριο. Πηγαίνοντας εκεί, στα μάτια τους είδαμε τους εαυτούς μας, τη δύσκολη ανθρώπινη μοίρα».

«Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση τους. Παρατηρώντας τα παιδιά της Ριτσώνας να παίζουν, σε αντίθεση με τα δικά μας παιδιά που εγκλωβίζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών ή στο δωμάτιό τους φορτωμένα με τα διαβάσματά τους. Ήταν πολλές οι φορές που θυμήθηκα και ανακάλεσα στη μνήμη μου τα δικά μου παιδικά χρόνια στις αυλές, τους δρόμους και τις αλάνες του χωριού μου», σημείωσε.

Πρόσθεσε ακόμα πως «με συγκίνησε η διάθεσή τους για ολοήμερο ελεύθερο παιχνίδι, τα αθώα τους χαμόγελα, παρά τις δύσκολες συνθήκες της ζωής τους στο camp, αλλά και τις τραυματικές εμπειρίες του πολέμου που έχουν χαραχτεί στην ψυχή τους».

Ο κ. Νίκας έχει τραβήξει χιλιάδες «κλικ» με τα χαμόγελα, τα παιχνίδια, το αινιγματικό βλέμμα των παιδιών. «Από τις αρχές Απριλίου πηγαίνω κάθε μέρα στο Κέντρο Προσφύγων και καταγράφω με την φωτογραφική μου μηχανή την καθημερινότητα των παιδιών. Είναι σα να ζούνε σε μια ασφαλή γειτονιά όπως ήταν η Ελλάδα πριν από δεκαετίες. Όλοι είναι μια παρέα, μια μεγάλη οικογένεια με επικοινωνία και σχεδόν τα ίδια όνειρα, τις ίδιες προσδοκίες».

Όπως υπογραμμίζει ο κ. Νίκας είναι εμπειρία για όλους να επισκεφθούν αυτό τον χώρο και «ειδικά για μια ελληνική οικογένεια του σήμερα είναι εμπειρία να δει πώς ζούνε, πώς περνούνε και πώς παίζουν τα παιδιά της Ριτσώνας. Γι αυτό και σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να έκανα μια έκθεση με αυτές τις φωτογραφίες, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι συμπολίτες μου».

Ο Βασίλης Νίκας σχεδιάζει να εκθέσει περίπου 60 φωτογραφίες με «Τα Παιδιά της Ριτσώνας» την άνοιξη του 2017 και στην Αθήνα αλλά και στην Χαλκίδα, όπου ζει και εργάζεται.